L.O. in het zesde middelbaar

Sinds vorig jaar is onze school begonnen met een nieuwe aanpak van de L.O. lessen voor de zesdejaars. Er veranderden een aantal zaken, de jongens en meisjes zouden terug samen les krijgen en de lessen zouden niet meer op school doorgaan, maar in sporthal De Ommegang. Het zag er al veelbelovend uit als je het hoorde van de vorige leerlingen in hun laatste jaar, en nu is het aan ons om dit te mogen ervaren.

We zullen dit jaar een gevarieerd aanbod krijgen van uiteenlopende sporten. We zijn het jaar gestart met Kin ball en pingpong, maar ook schermen en rolstoelbasketbal staan nog op het programma. Op dit moment zijn we bezig met dansen, de reacties waren nogal verdeeld bij het idee dat we drie weken lang dansles zouden krijgen. De jongens waren minder enthousiast dan de meisjes en zagen dit niet direct zitten. 

Tot vorige week...

De danslessen werden gegeven in een andere vorm, gebaseerd op het televisieprogramma "Alors on danse". We werden dus verdeeld in twee teams die jongens en meisjes bevatten. We kregen 2 weken lang dansles van een professionele danser en kregen het andere team niet te zien. We werkten aan verschillende dansen sommige werkten aan een partnerdans terwijl de andere een hip-hop choreografie aan het voorbereiden waren. Volgende week is het zover en zullen we de choreografie aan elkaar tonen, het beste team zal dan worden gekozen.

Iedereen vond het twee fijne weken en vreemd genoeg werden de jongens uiteindelijk nog enthousiaster dan de meisjes. 

Charlotte Frooninckx

6ECWE1

Terugblik op de herfstvakantie

Na twee maanden school hebben onze leerlingen van het Stella-Matutinacollege een welverdiende vakantie gekregen. Het schooljaar is al volop bezig en de ene toets volgt op de andere. Alhoewel studeren en werken de belangrijkste onderdelen van het schooljaar zijn kan pauze en vakantie toch wel eens goed voor ons zijn. In de vakantie gaan studenten vooral ontspannen maar sommigen gaan ook op reis of doen andere ervaringen op.
Mijn ervaring van de herfstvakantie was voornamelijk rust, maar natuurlijk heb ik ook interessante dingen ervaren. Deze vakantie was voor mij de vakantie van de rijbewijzen. Ik heb mij voor het rijbewijs AM en B geëngageerd. Het rijbewijs AM, het rijbewijs dat je nodig hebt voor een brommer type b, was vrij gemakkelijk te halen. Om het te kunnen halen moet je een theorie en praktijkexamen afleggen. Het theorie-examen is bij elk rijexamen het eerste wat er moet gebeuren. Vergeleken met het theorie-examen B (voor auto’s) is het Theorie-examen AM redelijk gemakkelijk. Wat er geleerd moet worden is bijna hetzelfde maar de vragen waren veel minder uitgebreid. Ik moest ook op praktijk lessen gaan om een eerste keer in contact te komen met een brommer en dit was heel leuk om te doen. Er moest geslalomd worden, in een acht vorm gereden worden, bruusk worden geremd en traag worden gereden over een bepaalde afstand en tijd. Misschien klinkt dit moeilijk maar dat is het helemaal niet. Ik had nog nooit een brommer aangeraakt en dit verliep heel vlot. Wel moet ik toegeven dat er in de eerste minuten gesukkeld werd. Er waren ook andere deelnemers en deze hadden wel al ervaringen met brommers dus voor hen was het kinderspel. De begeleider was er dan ook van overtuigd dat iedereen het zonder probleem ging halen.
Iedereen heeft zijn eigen verhaal over de herfstvakantie. Voor sommigen betekend het rust en voor andere actie. Voor mij betkende het alleszins al veel. Nu kan school weer vol op beginnen met de examens in zicht , maar voorlopig nog geen stress.

Yann annaert

6ECWE

SMC Voetbalt

SMC lede zet ook dit jaar weer zijn beste beentje voor om geld in te zamelen voor Kom Op Tegen Kanker.

Op 7 november 2017, vond de voetbalwedstrijd tussen leerlingen en leerkrachten voor Kom op tegen kanker plaats bij ons op school. Het doel van de wedstrijd is om zoveel mogelijk geld in te zamelen zodat onze school zich kan inschrijven voor de 1000km voor KOTK met hun ploeg de ‘Vlammers’ van SMC. Als de leerlingen enkele euro’s betaalden mochten ze een pronostiek maken voor de wedstrijd. Op deze manier verzamelde de school al een mooi bedrag. Tijdens de wedstrijd is het ook mogelijk om een hotdog of een drankje te kopen en het geld dat hiervoor betaald werd is ook voor het goede doel. De wedstrijd wordt gespeeld door een ploeg die samengesteld is uit leerlingen van het SMC en een ploeg van onze leerkrachten en de directeur. De wedstrijd kwam traag opgang maar rond het midden van de eerste helft werd de eerste goal gemaakt door de leerkrachten en niet veel later maakten zij ook een tweede goal! Maar de ploeg van de leerlingen ging zich niet zomaar gewonnen geven en maakten ook een goal net voor het einde van de eerste helft. Op het einde van de eerste helft (na 20 min) was de stand dus 2-1 voor de leerkrachten. De leerlingen begonnen aan de tweede helft met nieuwe energie en maakten al snel een goal! Maar later blijkt dat de leerkrachten toch te sterk te zijn voor onze leerlingen en zorgde voor een mooie eindscore van 5-2. Het was een schitterende match met veel energie en enthousiasme van zowel de spelers als de toeschouwers! Onze school doet natuurlijk zijn uiterste best om zoveel mogelijk geld in te zamelen voor het goede doel en er zullen dus nog enkele acties volgen zoals bijvoorbeeld de veiling van de wielertruitjes van bekende wielrenners!

Stien Verhaegen 

6EcWe1

Schrijf-ze-vrijdag

Op vrijdag 20 oktober hebben onze leerlingen deelgenomen aan de welbekende actie Schrijf-ze-Vrijdag. Dat is een project van Amnesty International waarbij scholen brieven schrijven naar plaatsen over de hele wereld om mensen die onterecht opgesloten zitten, weer vrij te krijgen.
Omdat onze school maar al te graag zijn steentje bijdraagt, waren er ook bij ons die vrijdagmiddag lokalen vrijgemaakt zodat de leerlingen ongestoord hun protestbrieven konden schrijven a.d.h.v. een paar voorbeelden. Zo werden er o.a. brieven en petities verstuurd naar Kameroen (West-Afrika), Cambodja (Zuidoost-Azië), Azerbeidzjan (Oost-Europa) en Turkije; plaatsen waar het recht op vrije meningsuiting duidelijk wordt geschonden.
Naast die brieven, werd er ook nog een deel verstuurd naar de ambassades van die landen in België en als kers op de taart, werden er nog 8 kaartjes geschreven naar de gevangenen in eigen persoon. Deze mensen werden onterecht de cel in gegooid omdat ze protesteren, artikels schrijven die zogezegd te maken hebben met verboden groeperingen, of gewoonweg een nogal gedurfd grapje sms’en naar een vriend.
Met dank aan de leerlingenraad die deze actie heeft uitgevoerd, de directie en alle enthousiaste leerlingen die er die middag pen en papier bij hebben genomen, hebben we in totaal zo’n 100 brieven, 4 petities en 8 kaartjes verstuurd.
Dat Schrijf-Ze-Vrijdag 2017 weer een geslaagde actie was, staat als een paal boven water.

Senne Parewijck  

3We2

Lukas Bossuyt tilt Vlaamse science-fiction naar hoger niveau

Beste lezers

Regisseur Lukas Bossuyt heeft met zijn debuutfilm aangetoond dat Vlaamse sciencefiction ook zeer spannend kan zijn.'Terug naar morgen' is zeker een aanrader. Met zijn uniek verhaal word je meegesleurd in een zeer boeiende film. Top! Door topacteurs zoals Matteo Simoni en Koen De Graeve worden de karakters van de personages goed gespeeld. Vooral de gevoelens van Viktor gespeeld door Koen De Graeve zijn zeer herkenbaar in het dagelijkse leven. Zeg nou zelf, wie zou de tijd niet willen terugdraaien als dat zou willen zeggen dat je een dierbare kan redden. Aan de andere kant wordt er ook goed uitgelegd dat tijd niet iets is waarmee je speelt. Enorme flater! Bij de make-up waarbij Tom (Matteo Simoni) 25 jaar ouder moet lijken hebben ze echter de bal compleet misgeslagen. De film zelf kan wel enorm verwarrend zijn vooral als je niet onmiddellijk mee bent met het verhaal. Vervelend! De film werd naar het einde toe heel lang. Het einde van de film was ook onduidelijk. Persoonlijk had ik graag meer informatie gekregen over hoe het verder ging. De film zat ook bomvol humor, drama en spanning. En heel soms wat romantiek. Samengevat waren er zowel enkele minpunten als echte hoogtepunten in de allereerste film van Lukas Bossuyt. Ik raad de film zeker en vast aan!
Kusjes en groetjes

Penina Van Der Vurst 

3ECA2

Mijn ervaring in de kleuterklas

Op donderdag 19 oktober moesten alle leerlingen uit het zesde jaar een dag gaan werken om het project van Youca te steunen. Youca staat voor Youth for Change and Action. Het is een organisatie die jongeren stimuleert om samen te werken aan een duurzame en rechtvaardige samenleving. Er gingen 15 000 jongeren aan het werk en met het geld dat ze verdienden hebben ze een project in het buitenland en zeven projecten in België zelf gesteund. Dit jaar werkten ze samen met TRIAS om jongeren in El Salvador te engageren.

De job die ik had was een dag assisteren in de eerste kleuterklas. Er waren vier kleutertjes aanwezig in de klas. Na de herfstvakantie komen er nog negen bij. Eerst moesten de kindjes hun boekentas leegmaken en hun fruit en water in de juiste bak zetten. Daarna deden ze hun jas uit en mochten ze op de bank gaan zitten. De dag startte zoals altijd met de begroeting. Eens ze op de bank zaten werd “Anna de pop” wakker gemaakt en nam de juf “Janneke Maan” van het bord. Daarna keken ze welk weer het buiten was. De zon scheen, maar er waren wolken zichtbaar. Dit werd op het bord gehangen in plaats van Janneke Maan. Het thema van de dag was regen, want de volgende dag gingen ze een wandeling maken in het bos met de paraplu. De juf deed enkele liedjes rond het thema van de dag. Voor het eerste liedje moesten de kindjes met twee stokjes tegen elkaar tikken zodat er een regen geluid ontstond. Ook ik mocht meedoen. Bij het tweede liedje moesten de kindjes onder een grote paraplu gaan staan. Vervolgens werd de dag van de week bekend gemaakt door een nieuw liedje. Het was donderdag dus de kindjes moesten met hun voeten op de grond stampen om de donder na te doen. Als laatste werden de aanwezigheden opgenomen en als je aanwezig was moest je met je beide voeten in een blauwe hoepel springen die plassen voorstelden. Na de ochtendbegroeting mochten de kindjes spelen met de klei, auto’s of de noten uit het bos. Alles stond in het teken van de herfst of halloween. Net voor de pauze had de juf de kindjes een kunstwerk laten maken van mooie gekleurde herfstblaadjes. Ook mochten ze hun stukje fruit opeten. Na de pauze moesten een aantal kindjes meegaan naar de lagere school voor een fotosessie met hun oudere broer of zus. Het was een hele organisatie om iedereen op de foto te krijgen, maar alles is vlot verlopen. Na de middagpauze kwam de turnmeester even op bezoek in de klas om een beetje met de kindjes te spelen. Ze speelden terug met de klei en de nootjes. Bij de klei leerden we ze om slakjes en regenwormen te vormen, maar ze maakten alles gewoon kapot in plaats van iets te maken. Daarna was er weer een pauze waarbij iedereen een koekje kreeg. Na de pauze moesten de kindjes afscheid nemen van Anna en werd Janneke Maan weer op het bord gehangen. Als laatste moesten ze zich klaarmaken om naar huis of de avondopvang te gaan.

Deze dag heeft me laten zien hoe een dag in de kleuterklas eruit ziet als je zelf geen leerling meer bent. Ik vond het een unieke ervaring en zou het gerust nog een keer willen overdoen!

Ellen Van Schooten

6MWE

Youca, een actie om u tegen te zeggen

Donderdag 19 oktober hebben alle  zesdejaarsleerlingen van het SMC en nog 15.000-tal andere gemotiveerde leerlingen uit België meegedaan aan de Youca Action Day.

Dit is een dag waarbij jongeren werken voor een project van andere jongeren uit een niet-utopische samenleving. Dit gaat over zeven projecten in België en één in El Salvador (Midden-Amerika).

De leerlingen moesten zelf hun werkplaats zoeken en zo werden er 7400 ondernemingen opengesteld voor Youca waarbij de jongeren konden solliciteren. Het loon dat ze die dag verdiend hebben, werd geschonken aan Youca.

We hebben voorbereindende informatie gekregen over Youca waarbij twee jongeren uit El Salvador over hun dromen en ambities vertelden; dit pakte mij zo dat ik direct zin kreeg om eraan te beginnen.

Mijn ervaring over deze dag gaf mij volledige voldoening omdat ik door mij één dag te engageren zoveel andere kinderen zou gelukkig maken.
Hier dank ik vooral onze school voor: om mij en de andere leeringen deze ervaring mee te geven, om zo een warm hart te tonen en om ons voor één dag de boeken aan de kant te laten schuiven en ons het echte leven te laten zien.

Daarom een dikke merci aan de school om deze uitdaging aan te gaan, aan de leerkrachten die meegedaan hebben om alles te organiseren en vooral aan de ondernemingen die ons de kans gaven om bij hen te werken en het loon te schenken aan een onbekende organisatie.

Morgane Deknudt

6MWE

Barbé-cue bedankt

De Barbé-cue was duidelijk een groot succes! Om de kas van onze 6e jaars te spijzen hebben we dit jaar gekozen om een barbecue te organiseren in plaats van een taartenslag. Het was ook niet zomaar een barbecue, maar een barbecue met een cavabar, tombola, lekkere wijnen en smaakvol eten! 

Een massale opkomst, een gezellige sfeer, geëngageerde mensen en nog zoveel meer zorgden ervoor dat dit een onvergetelijke dag werd! Niet alleen voor ons, maar uiteraard ook voor de aanwezige ouders, broers, zussen, grootouders, leerkrachten...

Met de winst zijn we van plan om onze honderddagenshow en deels ook de fuif te financieren. Op deze manier kunnen we de kostuums, zaal en belichting bekostigen! 

Iedereen is zeer hard bedankt om ons te steunen! 

Rinse Deca 

6EcWe1

Sportdag

Onze allerlaatste sportdag

Paintball, hoogteparcours, vlot bouwen maar vooral quad rijden, toen we wisten dat we dit gingen doen op onze allerlaatste sportdag was iedereen overtuigd om zichzelf nog eens te geven. 

In de voormiddag kwamen we aan in Poperinge na een busrit van anderhalf uur. De sfeer zat er al goed in ondanks het vroege uur. Toen we dan het domein hadden betreden en de monitoren de verdeling maakten hoopte de meerderheid om zo snel mogelijk met de quads te rijden.
Onze groep kreeg als eerste de paintballactiviteit. Er hadden een paar leerlingen schrik voor blauwe plekken, maar uiteindelijk waren het die leerlingen die zich het allermeest geamuseerd hadden.  

Na de avonturen in het paintballterrein gingen we dan naar de quads. Datgene waar veel leerlingen naar hadden uitgekeken. Het quad rijden was een onvergetelijke ervaring vopr zowel de jongens als de meisjes. Er waren wel een paar kleine incidentjes, maar al bij al kwam iedereen er zonder kleerscheuren vanaf. 

Middag, eindelijk eten dus, we aten onder schijnende zon en bekwamen een beetje van onze bewogen voormiddag.

In de namiddag begonnen we dan aan het vlot.  Deze activiteit was ook een soort teambuilding, want iedereen moest zijn handen uit de mouwen steken om het zelfgemaakte vlot niet te laten zinken en uit te blinken in de wedstrijdjes tegen de andere partij.

Als laatstse deden we dan het hoogteparcours, een ervaringen waar een heleboel leerlingen hebben van genoten. Voor sommigen was het kinderspel en voor anderen was dit dan hun uitgelezen moment om hun hoogtevrees te overwinnen.

Uitgeput sprongen we dan weer de bus op, op weg naar lede, nog druk napratend over onze allerlaaste sportdag van de secundaire school.

Bram Ganseman

LLR

Met 38 enthousiaste leerlingen en 1 geweldige begeleidende leerkracht is de leerlingenraad ook dit jaar goed van start gegaan. 

Op 1 september trokken we allen opnieuw naar school. Voor de leerlingenraad was het schooljaar echter al vroeger begonnen. Half augustus werd er al volop vergaderd om het komende schooljaar vorm te geven. Er staan reeds een hoop leuke activiteiten op het programma. 

Beginnen deden we naar jaarlijkse gewoonte met ons startersweekend. Dit valt het eerste weekend van september. Het  bestaat uit een gevarieerd programma van teambuildingsactiviteiten en vergadermomenten. Naast deze serieuze onderwerpen zorgen wij ook voor voldoende ontspanning en amusement. Wat ik al zeker kan zeggen is dat de leerlingenraad een hechte vriendengroep is waar ik (als ex-voorzitter) enorm trots op ben. 

Verder op onze planning staan ook onze traditionele filmavonden op het programma. Na het succes van vorig jaar kijken we er enorm naar uit om het dit jaar nog beter te doen. 

Er staan ook nog andere speciale dingen te gebeuren dit schooljaar. We werken aan een nieuw project voor januari. Veel kan ik nog niet zeggen maar het wordt zeker en vast de moeite! 

Heb je interesse in de leerlingenraad of wil je op de hoogte blijven van onze activiteiten, aarzel dan niet om contact met ons op te nemen of ons te volgen op Facebook en LIKE onze pagina. (https://www.facebook.com/smcleerlingenraad/ ) 

6ECWE Witse Vermoesen (ere-voorzitter LLR) 

Opinie: Belgisch strafsysteem

De laatste jaren krijgt ons strafsysteem inzake mensen met psychische stoornissen veel commentaar te verduren. Na rechtszaken zoals die van Marc Dutroux, Ronald Janssen, Kim De Gelder... rijzen vele vragen of een rechter al dan niet capabel of bevoegd is om een juridische uitspraak te doen over psychisch afwijkende personen.

Om te beginnen is het een feit dat men liever geleerden of psychologen hierover wil laten oordelen, wat in strijd is met onze grondwet. Strafrecht is niet enkel de vraag: wie? Wat? Waar?, maar een gerechtelijke uitspraak, die steunt op de wetten van ons eigen land. Als men een geleerde, die enkel opgeleid is in het vak van psychische stoornissen, een rechtszaak zou laten leiden, dan zouden er meer procedurefouten gemaakt worden dan er berecht wordt. Dit door een gebrekkige kennis inzake ons strafsysteem. Onze machten worden opgedeeld in 3 delen de rechterlijke macht, wetgevende macht en uitvoerende macht. Rechters kunnen hier zelf echter niet buiten gaan en moeten zelf ook de bepaalde wetten volgen. Ze kunnen enkel toepassen en bestraffen wat de wetgevende macht hun gegeven heeft. Indien ze hier te buiten gaan, om een extra zware straf of alternatieve straf op te leggen, zijn ze zelf strafbaar.

Rechters kunnen zich echter wel laten informeren door een gedragswetenschapper en hun advies in beraad nemen voor de eventuele uitspraak. Dat gebeurt in de meeste gevallen ook, maar wordt door vele mensen over het hoofd gezien. Vervolgens worden er ook al alternatieve straffen gegeven dan levenslang in een instelling te worden gestopt. Het berechtingsproces kan ook niet worden overgedragen naar een alternatieve institutie en om daar bepaald te worden door wetenschappers. Een rechtbank is een onafhankelijke institutie, die als enige het recht heeft over het oordelen van criminele feiten van personen. Deze mensen met een stoornis blijven dan ook personen, ook al is er een groot mentaal verschil.

Allesomvattend, er wordt vaak uitgehaald naar rechtbanken en rechters over hun onbekwaamheid over psychologische stoornissen, terwijl men hierbij gedurende het hele proces wel wordt bij gestaan door vakbekwame mensen. De raad van deze personen wordt in gedachten gehouden en verwerkt. Maar het eindoordeel ligt en zou altijd bij een rechtbank moeten blijven liggen. Een rechter is namelijk de enige persoon die opgeleid en bevoegd is voor het veroordelen van misdaden. Als andere mensen die geen weet hebben van de wet, ongeacht de toestand van de persoon, toch gerechtelijke beslissingen zou moeten nemen over iemand zijn leven, dan staan we nog voor vele vragen over het slagen van onze Belgische samenleving.

Bert Deplancke

6 ECM1

Leren autorijden

18 jaar worden is iets waar elke 17-jarige naar uitkijkt, het gaat om volwassen worden, zelfstandig zijn en vooral de vrijheid die men krijgt wanneer je leert autorijden.

Ik ben er persoonlijk redelijk laat aan begonnen, met mijn verjaardag in januari had ik pas echt de moeite gedaan om mijn theoretisch examen te halen vorige oktober. Trots op mijzelf om er van de eerste keer door te zijn, kwam de stress toch al redelijk snel terug toen ik aan mijn rijlessen moest beginnen. Mijn moeder is een alleenstaande en hardwerkende vrouw dus tijd om mij te leren schakelen had ze niet, daarom kreeg ik mijn 20 uren rijles van de rijsschool. Mij rijinstructrice was één van de meest sympathieke vrouwen die ik ooit ben tegengekomen en de stress die ik had voor de lessen was al snel weg.

De 20 uren vlogen voorbij, sommige lessen gingen beter dan andere, maar uiteindelijk werd de datum van mijn rijexamen toch vastgelegd. De meest stressvolle dag van mijn leven was gelegen op 28 april en vanaf het moment dat ik opstond kon ik mijn handen al niet meer doen stoppen met trillen (ik ben van nature een redelijk gestresseerd persoon, maar op dat moment was het echt op een heel ander niveau). Het was een dubbelexamen en het meisje waarmee ik het moest afleggen ging als eerste, wat betekende dat ik nog een goede 40 minuten extra had om al mijn nagels af te bijten. Uiteindelijk was het mijn beurt om te laten zien hoe bekwaam ik ben op de weg en die 40 minuten waren de snelste 40 minuten van heel mijn leven, voor ik het wist stond ik terug aan het examencentrum en kreeg ik te horen dat ik meer mijn richtingaanwijzers moest gebruiken, maar dat ik in ieder geval geslaagd was.

Na het vieren en de nodige papieren binnen gebracht te hebben op het gemeentehuis kreeg ik officieel mijn rijbewijs en de foto erop is verschrikkelijk. Ik kan in ieder geval niet klagen, want door nu met de auto naar school te rijden kan ik elke ochtend een kwartier langer blijven liggen in mijn bed.

Gloednieuwe chauffeur, Nienke Verstegen (6ECM1)

Ik ben van

Ik ben van
Verlegenheid maar toch willen opvallen, 
Van tranen die ik steeds opnieuw laat vallen,
Dromend van een leven dat ik aankan
Ik ben van vroeger en al die pijn
Het zien van mijn leven achter een rookgordijn
Van vallen en dan blijven zitten
En alles dat mijn wil tegenzitten
Van angst door wat ik allemaal heb meegemaakt
Van de dood die me raakt
Ik ben van kleuren die laten zien wie ik ben
En gevoelens die ik mijn leven laat leiden
Ik ben geen leider maar een strijder
Gevuld met woede die ik nooit laat zien
Ik ben een regenboog waar je alles doorheen kan zien
Ik ben dit alles en niets minder

Ruben Coppens 

4Eca1

Madagascarproject

Op 2 maart kwamen Mavo, Menja en Fanja in België toe, de 3 enthousiaste leerkrachten uit Madagaskar. Ze werden dan ook hartelijk ontvangen door de leerkrachten, het directieteam en de leerlingen. Gedurende 12 dagen verbleven ze bij ons en samen met onze leerkrachten stond er elke dag wel iets leuks op het menu. Het waren 12 zeer drukke en leuke dagen voor hen. Zo bezochten ze op 6 maart het museum van Hergé in Louvain-la-Neuve. Maar naast ontspanning was er ook zeer veel inspanning. De leerkrachten hebben gedurende de hele week lessen gegeven aan de leerlingen van het SMC-Lede. Er werden bijvoorbeeld lessen gegeven zoals godsdienst en aardrijkskunde. Wij hadden het geluk om Fanja te ontvangen in één van onze lessen godsdienst. Ze heeft ons zeer veel bijgeleerd over de cultuur, de godsdienst en de historie van Ambohitrimanjaka. Hun laatste dag op het SMC-Lede werd gevierd door een ontroerende afscheidsceremonie. De ceremonie was ingevuld met mooie toespraken, muzikale voordrachten en een samenvatting van hun verblijf in Lede. Zowel de winnaars van de hymne-wedstrijd uit het 4^de jaar als zijzelf gaven een zeer mooie muzikale voordracht. Een mooier afscheid kon ik mij niet voorstellen!

Ik wens ze alvast een goede reis terug, en hopelijk tot snel!

Free Cornand

6ECM1

Recensie Slumdog Millionaire

De film vertelt het verhaal van twee onafscheidelijke broers Jamal en Salim, die opgroeien in de sloppenwijken van Mumbai en daar tot het uiterste moeten gaan om te proberen overleven. Jamal is een hele moedige en trouwe jongen en als hij iets echt wil zal hij dat nooit opgeven. Salim is eerder een vrij jaloerse jongen en wil graag rijk worden, het maakt hem dan ook niet uit onder welke voorwaarde. Naarmate de broers ouder en ouder worden komen ze lijnrecht tegenover elkaar te staan. De stap naar criminaliteit is niet groot, dat ondervindt Salim maar al te goed. En dan is er natuurlijk Latika, het mooie en ietwat verlegen, maar toch heel moedig meisje waar het verhaal eigenlijk om draait. Jamal is hopeloos verliefd op haar en doet er alles aan om haar terug te vinden en hun band te herstellen. 
Mij sprak vooral het romantische thema in de film aan omdat ik het verhaal en de band tussen Latika en Jamal zo speciaal en mooi vond. De armoede en het onrecht die in de film aan bod komen hebben me heel erg geraakt, zeker omdat ik me besefte dat dit harde realiteit is in ontwikkelingslanden. 
De film had een typisch happy end, maar toch vond ik het een hele mooie en pakkende afloop. Sommigen zullen het misschien jammer vinden dat het niet erg geloofwaardig was, maar mij persoonlijk stoorde dit niet. Dankzij de flashbacks in de film was het heel spannend en kijk je geboeid verder omdat je erg nieuwsgierig bent naar Jamas verleden waar je beetje bij beetje meer over te weten komt. Deze opbouw zorgt er ook voor dat je de hele tijd met vragen zit waar je tijdens de film het antwoord op te weten komt. 
De film is zeker een aanrader voor iedereen, want in deze film komen veel thema’s aan bod: romantiek, misdaad, drama, avontuur, feel-good enzovoort. Kortom: voor elk wat wils! 

Jade Van den Bremt 3eca1

100 dagen

Donderdag 23 februari, een dag voor onze zesdes om nooit meer te vergeten. Om half 8 stond iedereen al paraat in GC De Volkskring om een uurtje later een spetterende show neer te zetten voor onze medeleerlingen en onze leerkrachten. We mogen dan ook echt wel spreken van een spetterende show want ik als voorzitster kreeg niet anders dan lof over onze prestatie. 's Middags konden onze zesdes samen met de leerkrachten genieten van een etentje in de Intermezzo. Wanneer wij allemaal bekomen waren van de drukke, hectische en toch wel zeer stressvolle voormiddag trokken we terug naar school om daar onze medeleerlingen mee te laten genieten van de 100 dagen door in de klassen cake rond te brengen. Vorige jaren vond ik het altijd zeer leuk om cake te krijgen maar het zelf rondbrengen was toch nog net iets leuker. We sloten onze schooldag af met een laatste optreden voor graad 1 waarin we onze dansjes en enkele filmpjes aan hen lieten zien. Natuurlijk was er nadien nog een feestje in Café Wauters waar wij ons vat gaven. Veel volk, veel ambiance, een zeer goeie DJ en 2 voorzitters die geweldig fier zijn op al hun zesdes dat we er zo iets moois van hebben gemaakt. Voor Xander en mezelf was dit een ongelooflijke ervaring waar heel wat bloed, zweet en tranen zijn ingestoken maar waar we toch wel dubbel en dik voldoening van hebben gekregen. Niet alles verliep altijd even vlot maar als jaar zijn we wel echt naar elkaar toe gegroeid. Wij zijn helemaal klaar voor onze volgende stap, onze eindejaarsreis! 

Axana Bael
6 ECM1