18 jaar worden is iets waar elke 17-jarige
naar uitkijkt, het gaat om volwassen worden, zelfstandig zijn en vooral de
vrijheid die men krijgt wanneer je leert autorijden.
Ik ben er persoonlijk redelijk laat aan
begonnen, met mijn verjaardag in januari had ik pas echt de moeite gedaan om
mijn theoretisch examen te halen vorige oktober. Trots op mijzelf om er van de eerste keer
door te zijn, kwam de stress toch al redelijk snel terug toen ik aan mijn
rijlessen moest beginnen. Mijn moeder is een alleenstaande en hardwerkende
vrouw dus tijd om mij te leren schakelen had ze niet, daarom kreeg ik mijn 20
uren rijles van de rijsschool. Mij rijinstructrice was één van de meest
sympathieke vrouwen die ik ooit ben tegengekomen en de stress die ik had voor
de lessen was al snel weg.
De 20 uren vlogen voorbij, sommige lessen
gingen beter dan andere, maar uiteindelijk werd de datum van mijn rijexamen
toch vastgelegd. De meest stressvolle dag van mijn leven was gelegen op 28
april en vanaf het moment dat ik opstond kon ik mijn handen al niet meer doen
stoppen met trillen (ik ben van nature een redelijk gestresseerd persoon, maar
op dat moment was het echt op een heel ander niveau). Het was een dubbelexamen
en het meisje waarmee ik het moest afleggen ging als eerste, wat betekende dat
ik nog een goede 40 minuten extra had om al mijn nagels af te bijten.
Uiteindelijk was het mijn beurt om te laten zien hoe bekwaam ik ben op de weg
en die 40 minuten waren de snelste 40 minuten van heel mijn leven, voor ik het
wist stond ik terug aan het examencentrum en kreeg ik te horen dat ik meer mijn
richtingaanwijzers moest gebruiken, maar dat ik in ieder geval geslaagd was.
Na het vieren en de nodige papieren binnen
gebracht te hebben op het gemeentehuis kreeg ik officieel mijn rijbewijs en de
foto erop is verschrikkelijk. Ik kan in ieder geval niet klagen, want door nu
met de auto naar school te rijden kan ik elke ochtend een kwartier langer
blijven liggen in mijn bed.
Gloednieuwe chauffeur, Nienke Verstegen
(6ECM1)